سال سخت و توام با بیداری و تحول خواهی بزرگی را پشت سر گذاشتیم. در این سال نشریه صفیر، كه گزارش نامه ی داخلی دفتر مرجع عالیقدر و نواندیش شیعه حضرت آیت الله العظمی صانعی (مدظله العالی) نامیده شده بود منتشر شد.

در این مدت تلاش كردیم تا هم یادداشت ها، دیدگاهها و گفتگوهای حضرت آیت الله را برای علاقه مندان و دوستدارانشان منتشر كنیم و هم اندیشه ها و نظرات فرهیختگان حوزه و دانشگاه را منعكس نماییم.

در این راه توانستیم ارتباط محكمی با نسل جوان و جویای حقیقت پیدا كنیم و مقالات و دیدگاههای مختلفی را شاهد باشیم.

دقیقا یكسال پیش در همین ایام نوشتیم كه آنچه نگاشته و منتشر می شود درجهت تنویر افكار عمومی و رشد وتعالی نسل پویایی است كه می خواهد از خواب آلودگی برهد ودر مسیر رشد و شكوفایی اندیشه ها قرار گیرد. فرآیند این حركت، چیزی جز رفتن به سوی خدا و طرح سنت لایتغیر الهی و تبیین رسالت جهانی اسلام و بالندگی فقه پویای شیعه نبود.

ما از این تریبون خواستیم ضمن حفظ ارتباط با پژوهشگران جوان و متدین حوزه و دانشگاه، تلنگری نیز بر افكار خموش و باری به هرجهت زده باشیم تا مبادا در رشد قارچ گونه مقلدان بی هویت، خدا ، قیامت و سنت رسول الله و ائمه طاهرین (علیهم السلام) به فراموشی رود، چه حضور در صحنه های سیاسی و اهدای شهدا و جانبازان بیشمار، حفظ ارزشها و آرمانهای بلند پیشینیانی بود كه با نام محمد و علی به استقبال مرگ شتافتند تا آزادی و استقلال را برای نسلهای بعد معنا و مفهومی نو ببخشند و ارمغانی آرمانی گردد.

آری نوشتیم كه صفیر می خواهد چنین باشد، اما خلق پی در پی صحنه ها، با مصائب و دشواری های خاص آن، و از همه مهمتر بازار داغ تهمت، افترا، فریب و جعل و از همه مهمتر حمله به حریم مرجعیت و فقاهت، مارا با توقفی ناگزیر روبرو ساخت و به محاقی تلخ فرو برد؛ توقفی دردناك و غم انگیز.

اما اینك آمده ایم ، نه می خواهیم وارد حوزه كسانی شویم كه تنشان بلرزد و ماهیت بادكنكی شان برملا شود و نه می خواهیم با اسناد و مدارك ، سابقه و گذشته و حال فعلی شان را به تحلیل بنشینیم، بلكه فقط می خواهیم به طرح دیدگاههای اسلامی ونقطه نظرات مرجعیت بپردازیم ودر تكوین و پاسداشت و مرزبانی از آن همه شكوه و عظمتی كه عالمان دین در گذشته و حال داشته و دارند و تمدن و تراث بزرگ اسلامی را برای ما به یادگار گذاشته اند، نقشی فعال بازی كنیم و بنویسیم كه چه می خواستیم و اینك در مسیر گذار از چه تمنایی قرار داریم واین تمام گناه ماست. پس با ما باشید تا هرچه بهتر و بیشتر این رسالت را به سرمنزل مقصود برسانیم، باشد تا لحظه ای فقط لحظه ای خویشتن را در دادگاه عدل الهی ببینید وبر پرونده اعمال خویش ، نظاره گر باشید، اگر چنین باشد دیگر قبح و زشتی دروغ، تهمت، مكر و حیله و ماندن به هر قیمتی بر همه نمایان خواهد شد. بدان امید.