حضرت آیت الله شبیری زنجانی به پرسشی درباره چگونگی مواجهه با ادعای ملاقات با امام زمان(ع) پاسخ داده اند.

پرسش: در آخرین نامه و توقیعی که از امام زمان(ع) نقل شده، آمده است که هر کس پیش از خروج سفیانی و صیحه، ادعای دیدن مرا نماید، دروغگو و افترا زننده است. آیا این به معنای عدم امکان رؤیت و ملاقات امام زمان(ع) در دوره غیبت کبری است؟

پاسخ: این عبارات حضرت ولی عصر(ع) به دو معنا تفسیر شده است؛ یکی آنکه زمان فعالیت نواب و سفرای خاص حضرت پایان یافته و دیگر کسی نمی تواند مدعی سفارت از جانب ایشان برای شیعیان باشد. معنای دوم این است که هرکس چنین ادعایی کرد اماره و نشانه کذب اوست و ما موظف به تکذیب عملی او هستیم. به نظر ما این معنای دوم اظهر و موافق اعتبار است. این گونه ادعاها خطری است برای عقاید مؤمنین که سبب می شود عده ای از عقاید مؤمنین سوءاستفاده کنند و برای خود دکان باز کنند. بنابراین باید مدعیان ملاقات با حضرت را ـ اگر اطمینان به ملاقات نداشته باشیم ـ تکذیب عملی کنیم یعنی روی خوش نشان ندهیم و از نقل و بازگویی آن اجتناب کنیم. البته نه اینکه هر کس را که چنین ادعایی کند دروغگو بنامیم، چون شاید دچار اشتباهی در رؤیت شده باشند، ولی صحیح نیست که باب این ادعاها باز باشد تا هر کس ادعایش را مطرح کند. بله ممکن است شواهد اطمینان آوری بر ملاقات حاصل شود همچنان که نسبت به ملاقات عده ای از اخیار با حضرت ولی عصر (اروحنا له الفداء) این اطمینان وجود دارد، ولی باید توجه شود که این ادعاها به ندرت درست است و نباید به راحتی آنها را بپذیریم و وسیله نفی و اثبات اشخاص قرار دهیم.

(شفقنا)