|
منابع و مآخذ
1. قرآن کریم 2. الاصفهانی، راغب، الفاظ القرآن، ناشر طلیعه النور،1427ق. 3. حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، تهران، المکتبة الاسلامیة 1409 ق. 4. طبرسی، شیخ ابی علی الفضل بن الحسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، چاپ اول ۱۳6۵. 5. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، تحقیق: احمد حسینی، ج1، بی جا، مکتب النشر الثقافة الاسلامیة، چاپ دوم، 1408ق. 6. الفیومی، احمد بن محمد بن علی المقری، المصباح المنیر، دارالهجره قم، 1405 ق. 7. قریشی، علی اکبر، قاموس القرآن، دارالکتاب اسلامیه، 1354. 8. مجله کاوشی نو در فقه اسلامی، شماره 22 - 21، ص 48. 9. عابدینی، احمد، ژرفایی قرآن و شیوههای برداشت از آن، انتشارات مبارک، قم، 1382. 10. العسکری، عبدالله بن سها بن سعید ابوالهلال، معجم الفروق اللغویه، دارالعلم و الثقافة للنشر و التوزیع، بیروت، 2014 م. 11. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان، مؤسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، 1391 ق. 12. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ پنجم، 1363.
|