ما پيرو و شيعه امامي هستيم كه ولايت و امامت او را يك افتخار بزرگ مي‌دانيم. حبّ و عشق به علي(ع) ، را دوستي با خدا مي‌دانيم و معتقديم كه اگر راه علي، مشي علي و شخصيت و افكار بزرگ علي‌(عليه الصّلوة و السلام) را درك كنيم، مي‌توانيم ادعا كنيم كه شيعه واقعي او هستيم. به همين جهت است كه شيعه نماد مظلوميت تمام تاريخ مي‌شود، همان طور كه امام و پيشواي بزرگ ما اولين مظلوم عالم خلقت ناميده مي‌شود.

امام علي(ع) مردي است كه بايد بيش از پيش او را بشناسيم. شناخت او، ما را در طريق معرفت به خدا و پيامبر قرار مي‌دهد.

اگر بتوانيم با درك و معرفت امام حركت كنيم، دنيا به عقلانيت و شعور ما رَشك مي‌برد و تمام صلح جويان و عدالت طلبان و آزادي خواهان جهان با ما هم‌صدا و هم‌فكر مي‌شوند، چرا كه انديشه‌ي بزرگ آن امام همام بزرگ ترين راهنماي بشريت در زندگي خصوصي و اجتماعي است. پنج سال حكومت آن حضرت، بزرگترين آزادي و دموكراسي واقعي را به ما ارزاني داشت؛ ارمغاني كه هنوز بشر امروز قادر به درك و فهم آن نيست و نمي‌تواند آن همه عظمت و شكوه و آن همه عدالت و آزادي را پياده كند.