مستحبّات احرام چند چيز است:

اوّل. پيش از احرام بدن خود را پاكيزه كند، و ناخنهاى خود را بگيرد، و موى عانه و زير بغل را برطرف نمايد؛[1]

دوّم. آنكه پيش از احرام در ميقات، غسل احرام بنمايد و اين غسل از زن حائض و نفساء نيز صحيح است، و تقديم اين غسل، بخصوص در صورتى كه خوف آن باشد كه در ميقات آب پيدا نشود، جايز است، و در صورت تقديم، اگر در ميقات آب پيدا شد، مستحبّ است غسل را اعاده بنمايد، كما اينكه بدون عذر هم مى تواند قبل از رسيدن به ميقات و در هتل غسل نمايد، ليكن غسلش را بايد تا ميقات و تلبيه گفتن و مُحرم شدن حفظ نمايد و با حدث اصغر آن را باطل ننمايد، و بعد از اين غسل، اگر چيزى را بخورد كه بر مُحرم حرام است، اعاده غسل مستحبّ است، و اگر مكلّف در روز غسل كند، تا آخر شب آينده كفايت مى كند، و همچنين اگر در شب غسل كند، تا آخر روز آينده كافى است، ولى اگر بعد از غسل و پيش از احرام به حَدَث اصغر مُحْدِث شد، غسل را اعاده نمايد؛[2]

سوّم. هنگام غسل احرام اين دعا را كه از معصومين(عليهم السلام)رسيده، بخواند:

«بِسْمِ اللهِ و بِاللّهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لى نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً و اَمْناً مِنْ كُلِّ خَوْف و شِفاءً مِنْ كُلِّ داء و سُقْم»؛

چهارم. آنكه احرام را در صورت تمكّن، بعد از فريضه ظهر، و در صورت عدم تمكّن، بعد از نماز واجب ديگر، و اگر وقت نماز واجب نيست، بعد از خواندن شش ركعت نافله و يا اقلاًّ دو ركعت نماز نافله، كه در ركعت اول پس از حمد، سوره توحيد، و در ركعت دوم سوره جَحد را بخواند، و شش ركعت افضل است، و بعد از نماز، حمد و ثناى الهى را به جا آورد و بر پيغمبر و آل او(عليهم السلام) صلوات بفرستد، آن گاه بگويد:[3]

«اَللَّهُمَّ إنِّي أسْاَلُكَ أنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَكَ وَ آمَنَ بِوَعْدِكَ وَاتَّبَعَ أمْرَكَ فَاِنِّي عَبْدُكَ وَ في قَبْضَتِكَ لا اُوقى إلاّ ما وَقيْتَ وَلا آخُذُ إلاّ ما أعْطَيْتَ وَقَدْ ذَكَرْتَ الْحَجَّ فَأسْألُكَ أنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى كِتابِكَ وَسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُك عَلَيْهِ وِآلِه وَ تُقَوِّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ وَ تُسَلِّمَ لِي مَناسِكِي في يُسْر مِنْكَ وَ عافِيَة وَاجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِكَ الَّذي رَضِيْتَ وَارْتَضَيْتَ وَسَمَّيْتَ وَ كَتَبْتَ، اَللّهُمَّ اِنّى خَرَجْتُ مِنْ شُقَّة بَعيدَة وَاَنْفَقْتُ مالي اِبتِغاءَ مَرْضاتِكَ اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَ عُمْرَتِي، اَللَّهُمَّ إنِّى اُرِيْدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلَى الْحَجِّ عَلى كِتابِكَ وَسُـنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، فَاِنْ عَرَض لِي عـارِضٌ يَحْبِسُنِي فَخَلِّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِـقَـدَرِك الَّـذىْ قَـدَّرْتَ عَلَيَّ اَللَّهُمَّ إنْ لَمْ تَكُنْ حَجَّةً فَعُمْرَةً، أحْرَمَ لَكَ شَعْرِي وَبَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظامِي وَمُخِّي وَ عَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيبِ أبْتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَالدارَ اْلآخِرَةَ»؛[4]

پنجم. آنكه تلبيه ها را در حال احرام تكرار كند؛ خصوصاً در موارد زير:[5]

الف ـ وقت برخاستن از خواب؛

ب ـ بعد از هر نماز واجب و مستحب؛

ج ـ وقت برخورد به سواره؛

د ـ هنگام بالا رفتن از تپه يا سرازير شدن از آن؛

هـ ـ وقت سوار شدن يا پياده شدن؛

و ـ آخر شب؛

ز ـ اوقات سحر.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. الكافي، 4/326، حديث 2 و 1.

[2]. وسائل الشيعة، 12/322، أبواب الإحرام، باب 6 و 8.

[3]. وسائل الشيعة، 12/338، أبواب الإحرام، باب 15 و 18.

[4]. الفقيه، 2/ 206/939.

[5]. وسائل الشيعة، 12/382، أبواب الإحرام، باب 40/ 3 و 2.