|
دليل سوّم: استعمال عرفى كلمه امر
از جمله دلايل ديگر بر اينكه أمر شامل ضرب نمى شود اين است كه امر نه در لغت به معنى ضرب آمده و نه در عرف از امر معنى ضرب فهميده مى شود. امّا اينكه در لغت به اين معنى نيست بسيار روشن است چرا كه در معناى لغوى گذشت كه امر به معنى طلب فعل است. امّا در كاربرد عرفى نيز به اين معنى استفاده نشده است چرا كه در ميان عرف اگر كسى مشغول زدن ديگرى باشد از او سؤال كنيم كه چه مى كنى و او در پاسخ بگويد او را امر مى كنم پاسخ درستى به پرسش ما نداده است بله مى تواند بگويد: «أضربه ليعمل بأمرى» او را مى زنم تا به امر من عمل كند. كه امر در اينجا از باب اطلاق مسبّب بر سبب در ضرب بكار رفته است. و در هيچ يك از آيات و روايات نيز امر به معنى ضرب نيامده است.
|