زيارت امام حسن مجتبى(عليه السلام)[1]

«الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ رَسوُلِ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ نَبِيِّ اللّه، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ اَمِيرِالْمُؤمِنِينَ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ فاطِمَةَ الزَّهراءِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَابْنَ خَدِيجةَ الْكُبْرى، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا حَبِيبَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا صَفْوَةَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا اَمِينَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللّه، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا صِراطَ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا لِسانَ حِكْمَةِ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا ناصِرَ دِينِ اللّهِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا السَّيِّدُ الزَّكِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ أيُّهَا الْبَرُّ التَّقِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْقائِمُ الأَمِينُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا العالِمُ بِالتَّنْزِيلِ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْهادِي الْمَهْدِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الْباهرُ الخَفِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الطّاهِرُ الزَّكِيُّ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الصِّدِّيقُ الشَّهِيدُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ اَيُّهَا الحَقُّ الحَقيِقُ، الَسَّـلامُ عَلَيْكَ يَا مَولايَ يَا اَبا مُحَمَّد الحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ».

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. مختصرى از زندگانى امام حسن مجـتبى(عليه السلام)

ريحانه پيامبر(صلى الله عليه وآله) حسن بن على(عليهما السلام) در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت به دنيا آمد وى و برادرش امام حسين(عليه السلام) مورد علاقه شديد رسول خدا(صلى الله عليه وآله)بودند و به عنوان فرزند آن حضرت شناخته مى شدند. امام مجتبى(عليه السلام) بعد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در كنار پدرش امير مؤمنان(عليه السلام) در جنگهاى جمل، صفين و نهروان شركت كرد، پس از شهادت على(عليه السلام)با نصب پدرش، مردم عراق با او بعيت كردند، اما به دلايل متعددى وى را همچون پدرش در جنگ با معاويه تنها گذاشتند، او نيز به اجبار حكومت را رها كرد و عازم مدينه شد. اين رخداد در سال 41 هجرى اتفاق افتاد، پس از آن امام مجتبى(عليه السلام) به مدت ده سال در مدينه با شيعيان خود در ارتباط بود. امام حسن(عليه السلام)اسوه كامل براى اخلاق اسلامى بود و بارها اموال خويش را نصف كرد و نيمى از آن را در راه خدا بخشيد، عاقبت به توطئه معاويه و به دست همسر بىوفايش جَعده دختر اشعث بن قيس، مسموم شد و به شهادت رسيد، مردم مدينه در سوگ آن امام به ماتم نشستند. امام حسن(عليه السلام)علاقه مند بود تا در كنار جدّش رسول خدا(صلى الله عليه وآله)به خاك سپرده شود، اما مروانيان با همكارى شخصى كه ادعاى مالكيت زمينى را داشت كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در آنجا مدفون شده بود، مانع از اين كار شدند. امام حسين(عليه السلام) به خاطر توصيه برادر به عدم ايجاد درگيرى، برادرش را در بقيع به خاك سپرد.