(مسئله 354) واجب است شخص بعد از آنكه سعى كرد، تقصير كند، ـ «يعنى مقدارى از ناخنها يا مقدارى از موى سر يا شارب يا ريش خود را بزند، و بهتر آن است كه اكتفا به گرفتن ناخن نكند» ـ يا حلق نمايد «يعنى سر خود را بتراشد».

(مسئله 355) تقصير يا حلق نيز از عبادات است و بايد با نيّت خالص و به قصد اطاعت از خداوند به جا آورده شود، و اگر كسى در انجام آن ريا كند، موجب بطلان تقصير او مى شود، و بايد آن را جبران كند.

(مسئله 356) بعد از آنكه شخصِ محرم تقصير كرد يا سرتراشيد، هرچه به واسطه احرام بر او حرام شده بود حلال مى شود، بجز زن بر مرد و مرد بر زن؛ همچنين بنا بر احتياط واجب آنچه از زن يا مرد بر او حرام شده بود، مثل عقد كردن، خطبه خواندن و شاهد شدن در عقد، كه پس از انجام طواف نساء و نماز آن، حلال خواهد شد.

(مسئله 357) در تقصير، كندن مو كافى نيست بلكه ميزان، كوتاه كردن است به هر وسيله اى باشد.

(مسئله 358) كسى كه تقصير يا حلق او محكوم به بطلان است، ولى بعد از آن محرّمات احرام را به جا آورده، در صورتى كه جاهل به مسئله باشد يا فراموش كند، كفّاره ندارد، مگر در صيد، به تفصيلى كه در كتب فقهى آمده است.

(مسئله 359) اگر كسى در عمره مفرده پس از سعى تقصير كند، بعد به شك بيفتد كه آيا تقصيرى كه انجام داده صحيح است يا نه، تقصير او صحيح است.

(مسئله 360) اگر كسى در عمره مفرده تقصير را فراموش كند، مى تواند در هر جايى تقصير كند، و اگر به وطن بازگشته باشد، تقصير در همان جا هم كفايت مى كند، و اعاده طواف نساء لازم نمى باشد، گرچه احوط است.

(مسئله 361) در عمره مفرده اگر كسى تقصير را از روى جهل و يا نسيان ترك كند و طواف نساء را انجام دهد، بايد تقصير نمايد و اعاده طواف نساء لازم نمى باشد، گرچه احوط است.

(مسئله 362) اگر فردى سُنّى از فرد شيعى تقصير نمايد، اشكالى ندارد.

(مسئله 363) اگر كسى جهلاً يا سهواً قبل از سعى تقصير كند و بعد از سعى دوباره تقصير نمايد، چيزى بر او نيست.

(س 364) آيا محرم قبل از آن كه خودش تقصير كند و از احرام خارج شود مى تواند، براى ديگرى تقصير كند؟

ج ـ محرم نمى تواند ازاله موى ديگرى را بعنوان تقصير انجام دهد ولى گرفتن ناخن شخص ديگر مانعى ندارد .