(مسئله 346) كسى كه طواف و نماز طواف عمره را انجام داده، تأخير در انجام سعى تا روز ديگر بر او جايز نيست؛ امّا تأخير در مدّت كم تر از آن، هرچند تا شب، مانعى ندارد.

(مسئله 347) اگر شخصى به جهت كنترل همراهان خود در حين سعى به عقب برگردد و بدون توجه مجدّداً همان مسافت را طى كند، و يا گمان كند در محلّ هروله، واجب است كه هروله كند و لذا برگردد و مقدارى را كه عادى طىّ كرده بود، با هروله تكرار كند، به سعى او ضررى نرسيده، چون زياده عمديّه نمى باشد، ليكن احتياط در رها كردن آن سعى و از سر گرفتن آن مطلوب است.

(مسئله 348) حكم زيادى در سعى، جهلاً، حكم زيادى سهوى را دارد و مضرّ نيست، چون جهل غالباً از روى غفلت و قصور است نه از روى شك و ترديد.

(مسئله 349) اگر شخصى شوط سوم سعى را به هم بزند و با فاصله اندكى بدون آنكه از آنها صرف نظر نموده باشد، هفت شوط ديگر به جا آورد، و يا به تصوّر اينكه سعى نياز به وضو دارد بعد از چند شوط سعى خود را قطع كند و وضو بگيرد و سعى را از سر بگيرد، مانعى ندارد و سعيش صحيح است.

(مسئله 350) اگر در حال سعى، بعضى از مواضع بدنِ زن غير از وجه و كفّين پيدا باشد ضررى به سعى او نمى زند.

(مسئله 351) اگر كسى سعى را به طور كلى فراموش كرده باشد و تقصير نمايد، از احرام خارج شده و هر وقت يادش آمد سعى را به جا آورد.

(س 352) در فتواى فقها استحباب سعى وارد نشده است، آيا سعى استحباب نفسى دارد يا نه؟ و در موردى كه سهواً سعى را اضافه به جا آورد، فتوا به استحباب هفت شوط دوم داده اند. آيا از اين مورد مى توان استحباب سعى را استفاده كرد؟

ج ـ از بعضى روايات استحباب نفسى سعى استفاده مى شود مثل آنچه صحيحاً روايت كرده محمد بن قيس از ابى جعفر(عليه السلام) قال: «قال رسول اللّه(صلى الله عليه وآله) لرجل من الانصار إذا سعيت بين الصفا والمروة كان لك عند اللّه اجر من حج ماشياً من بلاده»[1]، پس در اينكه حضرت ثواب سعى را معادل با حج پياده از شهرش براى سعى كننده قرارداده شهادت است براينكه سعى ثواب مستقلى دارد والاّ قراردادن ثواب جزء معادل ثواب كل مناسب نبود .

(س 353) وظيفه افراد معذورى كه نمى گذارند در طبقه اول با چرخ سعى كنند چيست؟

ج ـ اگر مسير بين صفا و مروه را چند طبقه كنند، سعى نمودن از هر طبقه جايز است، چون سعى بين صفا و مروه كه مورد نص وفتوى است صدق مى كند.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. وسائل الشيعة 13: 471، كتاب الحج، أبواب السعى، باب 1، حديث15.