(مسئله 334) زياد انجام دادن سعى، بيشتر از هفت مرتبه، از روى عمد، موجب باطل شدن آن است و فرد بايد آن را از سر بگيرد، نظير آنچه در طواف گذشت؛ ولى اگر رفت و برگشت را از روى جهل و نادانى يك مرتبه حساب كرده و درنتيجه چهارده مرتبه سعى نموده، بنا بر اقوى سعى او صحيح است، هرچند احوط اعاده سعى است.

(مسئله 335) اگر شخصى در شوط سوم متوجه شود كه رفت و برگشت هر كدام يك شوط حساب مى شود و سعى خود را به هفت شوط خاتمه دهد، سعى او صحيح است.

(مسئله 336) اگر شخصى به علّت فراموشى زيادتر از هفت شوط سعى كند، چه كم تر از يك مرتبه يا بيشتر، سعى او صحيح است، و بهتر آن است كه شوط اضافى را رها كند، گرچه بعيد نيست كه بتواند آن را به هفت مرتبه برساند.

(مسئله 337) اگر شخصى سعى را سهواً كم تر به جا آورد، واجب است هر وقت يادش بيايد، آن را تمام كند، و مى تواند از سر بگيرد و مجدداً همه را از اول بياورد؛ و اگر به وطن خود مراجعت كرده و براى او مشقّت ندارد، بايد برگردد، و اگر نمى تواند يا برايش مشقّت دارد، بايد نايب بگيرد.

(مسئله 338) اگر شخصى سعى را سهواً ترك كند و تقصير يا حلق نمايد، از احرام خارج شده و هر وقت يادش آمد، بايد سعى را به جا آورد.