دعا در روضه شريفه

در مسجد پيغمبر بسيار نماز بگزار، چون كه براى هر نماز در آن مكان شريف، معادل ثواب يك هزار نماز در نامه اعمال نمازگزار مى نويسند، از حضرت رسول مروى است كه فرمودند: بين قبر و منبر من باغى از باغ هاى بهشت است، و حدود روضه شريفه طولاً از قبر منوّر تا موضع منبر آن حضرت، و عرضاً از منبر تا ستون چهارم قرار گرفته، و مستحبّ است اين دعا را در روضه مباركه بخوانند:

«اَللّهُمَّ إنَّ هذِهِ رَوْضَةٌ مِنْ رِياضِ جَنَّتِكَ، وَشُعْبَةٌ مِنْ شُعَبِ***«خداوندا! اين جا بوستانى از بوستانهاى بهشت تو است، و بخشى از

رَحْمَتِكَ، الَّتِي ذَكَرَها رَسوُلُكَ وَأَبانَ عَنْ فَضْلِها، وَشَرَفِ التَّعَبُّدِ لَكَ ***رحمت تو مى باشد كه از آن و فضيلت و شرافت عبادت تو در آن ياد كرده است

فِيَها، فَقَدْ بَلَّغْتَنِيها فِي سَـلامَةِ نَفْسِي، فَلَكَ الحَمْدُ يا سَيِّدي عَلَى***كه مرا در كمال سلامت به اينجا رساندى. پس سپاس تراست اى سرورم بر

عَظِيمِ نِعْمَتِكَ عَلَيَّ فِي ذَلِكَ، وَعَلَى ما رَزَقْتَنِيِه مِنْ طاعَتِكَ، َطَلَبِ***اين نعمت بزرگت (توفيق زيارت)، شكر و سپاس تو را سزاست بر اينكه طاعت و موجبات

مَرْضاتِكَ، وَتَعْظِيمِ حُرْمَةِ نَبِيِّكَ، بَزِيارَةِ قَبْرِهِ وَالتَّسْلِيمِ عَلَيْهِ،***جلب رضايت خويش وبزرگداشت درود پيامبر،كه رحمت خدا وبركاتش براوباد، رابوسيله زيارت مرقدش

وَالتَّرَدُّد فِي مُشاهِدِهِ وَمَواقِفِهِ، فَلَكَ الحَمْدُ يا مَوْلايَ، حَمْداً يَنْتَظِمُ***و آمدوشد دراماكن وتردّد وتوقفش را نصيبم نمودى، پس حمدتراسزاست اى مولايم،حمدى هماهنگ

بِهِ مَحامِدُ حَمَلَةِ عَرْشِكَ، وَسُكانِ سَمواتِكَ لَكَ، وَيَقْصُرُ عَنْهُ حَمْدُ***با حمد حاملان عرش و ساكنان آسمان ها برايت، حمدى فراتر از حمد

مَنْ مَضى، وَيَفْضُلُ حَمْدَ مَنْ بَقِيَ مِنْ خَلْقِكَ لَكَ، وَلَكَ الْحَمْدُ***گذشتگان و برتر از حمد آيندگان خلقت، حمد ويژه تو است

يامَوْلايَ، حَمْدَ مَنْ عَرَفَ الْحَمْدَ لَكَ، وَالتَّوفِيقَ لِلْحَمْدِ مِنْكَ، حَمْداً***اى مولايم، حمدى همانند حمد عارفان به حمد و قدرشناسان توفيق حمد تو، حمدى

يَمْـلاَُ ماخَلَقْتَ وَيَبْلُغُ حَيْثُ ما أَرَدْتَ، وَلا يَحْجُبُ عَنْكَ وَلا يَنْقَضِي***به گنجايش فضاى هستى و به امتداد خواستواراده تو، حمدى كه محجوب و وامانده از وصول تو نگردد

دُونَكَ، وَيَبْلُغُ أَقْصى رِضاكَ وَلا يَبْلُغُ آخِرَهُ أوائِلُ مَحامِدِ خَلْقِكَ لَكَ،***و موافق با كمال رضايتت باشد، حمدى كه آغازين سپاس هاى خلقت به پاى آن نرسد،

وَلَكَ الْحَمْدُ ماعَرَفْتُ الْحَمْدَ، وَاَعْتَقِدُ الْحَمْدَ، وَجُعِلَ ابِتْداءُ الْكَـلامِ***حمدترا از آنگاه كه حمد را مى شناسم و به آن معتقدم و آن لحظه كه حمد سر آغاز گرديده،

الْحَمْدَ، ياباقِيَ الْعِزِّ وَالعَظمَةِ، وَدائِمَ الْقُدْرَةِ وشَدِيدَالبَطْشِ وَالْقُوَّةِ،***اى صاحب عزت و عظمت و قدرت جاودان و دارنده قدرت و توانايى و امر و اراده نافذ،

وَنافِذَ الأَمْرِ وَالاْرادَةِ، وَواسِعَ الرَّحْمَةِ، وَالمَغْفِرَةِ، وَرَبَّ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ،***و رحمت و مغفرت گسترده و پروردگار دنيا و آخرت ،

كَمْ مِنْ نِعْمَة لَكَ عَلَيَّ يَقْصُرُ عن اَيْسَرِها حَمْدِي، ***چه بسيار نعمت هايى كه حمد من در خور اندكى از آنها نمى باشد

وَلا يَبْلُغُ اَدْناها شُكْرِي، وَكَمْ مِنْ صَنائِعَ مِنْكَ إلَيَّ لايُحِيطُ***و شكرم به اندازه كمترين آنها نيست و چه بسا الطافى كه بيشترين آنها فراتر از گمان من است

بِكَثِيرِها وَهْمِي، وَلا يُقَيِّدُها فِكْرِي، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى نَبِيِّكَ*** و انديشه ام به آنها نمى رسد، خداوند! بر پيامبرت،
الْمُصطَفْى، بَيْنَ الْبَرِيَّةِ طِفْلاً وَخَيْرِها شابّاً وَكَهْلاً، اَطْهَرِ المُطَهَّرِينَ***برجسته ترين فرد در كودكى و برترين آنها در جوانى و كهن سالى، پاك و پاكيزه ترين

شِيمَةٌ، وَاَجْوَدِ الْمُسْتَمِرِّينَ دِيمَةٌ، وَأَعْظَمِ الْخَلْقِ جُرْثُومَةً، الَّذي***مردم در اخلاق و سخى ترين و مداوم ترين سخاوتمندان و بزرگترين واصيل ترين آفريده ها كه
أَوْضَحْتَ بِهِ الدَّلالاتِ، وأَقَمْتَ بِهِ الرِّسالاتِ، وَخَتَمْتَ بِهِ النُّبُوّاتِ،***به وسيله او راه هاى هدايت را روشن و رسالت ها را اقامه و نبوت را به او پايان دادى

وَفَتَحْتَ بِهِ الْخَيْراتِ، وَأَظْهَرتَهُ مَظْهَراً، وَابْتَعَثتَهُ نَبِيّاً وَهادِياً آمِيناً***باب خيرات را به وسيله او گشودى و او را جلوه گر ساختى و به عنوان پيامبر، هدايتگر، امين،

مَهْدِيّاً، وَداعِياً إلَيْكَ، وَدالاًّ عَلَيْكَ، وَحُجَّةً بَيْنَ يَدَيْكَ، اَللّهُمَّ صَلِّ***راهنما، دعوت كننده خلق به سوى تو حجت خويش بر انگيختى، خداوندا! درود فرست

عَلَى الْمَعْصُومِينَ مِنْ عِتْرَتِهِ وَالطَّيِّبِينَ مِنْ أُسْرَتِهِ، وَشَرِّفْ لَدَيْكَ بِهِ*** بر معصومان عترت پيامبر و پاكان خاندانش و جايگاهشان را در درگاهت والا ساز و مقامشان را

مَنازِلَهُمْ، وَعَظِّمْ عِنْدَكَ مَراتِبَهُم، وَاجْعَلْ فِي الرَّفيقِ الأَعْلَى***والا و بزرگ گردان و در رفيق اعلا جايشان ده،
مَجالِسَهُمْ، وَأرْفَعْ إلى قُرْبِ رَسوُلِكَ دَرَجاتِهِمْ، وَتَمِّمْ بِلِقائِهِ***و درجاشتان تا مقام قرب پيامبرت بالا و با ديدارش
سُرُورَهُمْ، وَوَفِّرْ بِمَكانِهِ أُنسَهُمْ». ***سرورشان را كامل و انسشان را وافر ساز.»