مستحبّات احرام چند چيز است:

1. پيش از احرام بدن خود را پاكيزه كند، و ناخنهاى خود و شارب را بگيرد، و موى عانه و زير بغل را برطرف نمايد؛[1]

2. كسى كه قصد حج دارد، از اول ماه ذى القعدة، و شخصى كه قصد عمره مفرده دارد، يك ماه پيش از رفتن، موى سر و محاسن را رها كند و آنها را كوتاه و اصلاح نكند؛[2]

3. آنكه پيش از احرام در ميقات، غسل احرام بنمايد و اين غسل از زن حائض و نفساء نيز صحيح است، و تقديم اين غسل، بخصوص در صورتى كه خوف آن باشد كه در ميقات آب پيدا نشود، جايز است، و در صورت تقديم، اگر در ميقات آب پيدا شد، مستحبّ است غسل را اعاده بنمايد، كما اينكه بدون عذر هم مى تواند قبل از رسيدن به ميقات و در هتل غسل نمايد، ليكن غسلش را بايد تا ميقات و تلبيه گفتن و محرم شدن حفظ نمايد و با حدث اصغر آن را باطل ننمايد، و بعد از اين غسل، اگر مكلّف لباسى بپوشد يا غذايى را بخورد كه بر محرم حرام است، باز هم اعاده غسل مستحبّ است، و اگر مكلّف در روز غسل كند، تا آخر شب آينده كفايت مى كند، و همچنين اگر در شب غسل كند، تا آخر روز آينده كافى است، ولى اگر بعد از غسل و پيش از احرام به حَدَث اصغر مُحْدِث شد، غسل را اعاده نمايد؛[3]

4. آنكه جامه هاى احرام از پنبه باشد و بهتر آن است كه در پارچه سفيد باشد؛[4]

5. هنگام غسل احرام اين دعا را كه از معصومين(عليهم السلام) رسيده، بخواند:

«بِسْمِ اللهِ و بِاللّهِ، اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ لى نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً و اَمْناً مِنْ كُلِّ خَوْف و شِفاءً مِنْ كُلِ داء و سُقْم»؛

6. آنكه احرام را در صورت تمكّن، بعد از فريضه ظهر، و در صورت عدم تمكّن، بعد از نماز واجب ديگر، و اگر وقت نماز واجب نيست، بعد از خواندن شش ركعت نافله و يا اقلاًّ دو ركعت نماز نافله، كه در ركعت اول پس از حمد، سوره توحيد، و در ركعت دوم سوره جَحد را بخواند، و شش ركعت افضل است، و بعد از نماز، حمد و ثناى الهى را به جا آورد و بر پيغمبر و آل او(عليهم السلام) صلوات بفرستد، آن گاه بگويد:[5]

«اَللَّهُمَّ إنِّي أسْاَلُكَ أنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنِ اسْتَجابَ لَكَ وَ آمَنَ بِوَعْدِكَ وَاتَّبَعَ أمْرَكَ فَاِنِّي عَبْدُكَ وَ في قَبْضَتِكَ لا اُوقى إلاّ ما وَقيْتَ وَلا آخُذُ إلاّ ما أعْطَيْتَ وَقَدْ ذَكَرْتَ الْحَجَّ فَأسْألُكَ أنْ تَعْزِمَ لِي عَلَيْهِ عَلى كِتابِكَ وَسُنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُك عَلَيْهِ وِآلِه وَ تُقَوِّيَنِي عَلى ما ضَعُفْتُ وَ تُسَلِّمَ لِي مَناسِكِي في يُسْر مِنْكَ وَ عافِيَة وَاجْعَلْنِي مِنْ وَفْدِكَ الَّذي رَضِيْتَ وَارْتَضَيْتَ وَسَمَّيْتَ وَ كَتَبْتَ، اَللّهُمَّ اِنّى خَرَجْتُ مِنْ شُقَّة بَعيدَة وَ اَنْفَقْتُ مالي اِبتِغاءَ مَرْضاتِكَ اَللَّهُمَّ فَتَمِّمْ لِي حَجَّتِي وَ عُمْرَتِي، اَللَّهُمَّ إنِّى اُرِيْدُ التَّمَتُّعَ بِالْعُمْرَةِ اِلَى الْحَجِّ عَلى كِتابِكَ وَسُـنَّةِ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ، فَاِنْ عَرَض لِي عـارِضٌ يَحْبِسُنِي فَخَلِّنِي حَيْثُ حَبَسْتَنِي بِـقَـدَرِك الَّـذىْ قَـدَّرْتَ عَلَيَّ اَللَّهُمَّ إنْ لَمْ تَكُنْ حَجَّةً فَعُمْرَةً، أحْرَمَ لَكَ شَعْرِي وَبَشَرِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظامِي وَ مُخِّي وَ عَصَبِي مِنَ النِّساءِ وَالثِّيابِ وَالطِّيبِ أبْتَغِي بِذلِكَ وَجْهَكَ وَالدارَ اْلآخِرَةَ»؛[6]

7. هنگام پوشيدن دو جامه احرام بگويد:

«اَلْحَمْدُللهِ الَّذِي رَزَقَني مَا اُوارِي بِهِ عَوْرَتِي وَ اُؤَدِّي فِيْهِ فَرْضِي وَأعْبُدُ فِيْهِ رَبِّي وأنْتَهِي فِيْهِ إلى ما أمَرَنِى، اَلْحَمْدُللهِ الَّذِي قَصَدْتُهُ فَبَلَّغَنِي وَ أرَدْتُهُ فَأعانَنِي وَقَبِلَنِي وَ لَمْ يَقْطَعْ بِي وَ وَجْهَهُ أرَدْتُ فَسَلَّمَنِي فَهُوَ حِصْنِي وَكَهْفِي وَ حِرْزِي وَ ظَهْرِي وَ مَلاذِي وَ رَجائِي وَ مَنْجاىَ وَ ذُخْرِي وَ عُدَّتِي في شِدَّتِي وَ رَخائِي»؛[7]

8. آنكه تلبيه ها را در حال احرام تكرار كند؛ خصوصاً در موارد زير:[8]

الف ـ موقع خوابيدن؛

ب ـ وقت برخاستن از خواب؛

ج ـ بعد از هر نماز واجب و مستحب؛

د ـ وقت برخورد به سواره؛

هـ ـ هنگام بالا رفتن از تل يا سرازير شدن از آن؛

و ـ وقت سوار شدن يا پياده شدن؛

ز ـ آخر شب؛

ح ـ اوقات سحر.

--------------------------------------------------------------------------------

[1]. الكافي، 4/326، حديث 2 و 1.

[2]. من لا يحضره الفقيه، 2/197، حديث 899؛ الكافي، 4/317، حديث 1؛ التهذيب، 5/46، حديث139؛ وسائل الشيعة، 12/316، أبواب الإحرام، باب2/4.

[3]. وسائل الشيعة، 12/322، أبواب الإحرام، باب 6 و 8.

[4]. الكافي، 4/339/1.

[5]. وسائل الشيعة، 12/338، أبواب الإحرام، باب 15 و 18.

[6]. من لايحضره الفقيه، 2/ 206/939.

[7]. همان، 2/312.

[8]. وسائل الشيعة، 12/382، أبواب الإحرام، باب 40/ 3 و 2.