در رابطه با برابري حقوق انسانها بايد به دو اصل اساسي توجه شود: اول اين كه خداي بزرگ براي خلقت همه افراد بشر به خود تبريك و تحسين گفت: «فتبارك الله احسن الخالقين». بنابراين از نظر حقوقي نمي‌توان بين انسانها فرق گذاشت، چرا كه خلاف مبارك بودن امر خلقت‌ است. اصل دوم، كه در اسلام و اخلاق، فوق‌العاده روي آن عنايت و تكيه‌شده و در حقيقت زير بناي مباني اخلاقي و حقوق انساني به شمار مي‌رود اين است كه هر كسي بايد آنچه را براي خود دوست مي‌دارد براي ديگران هم دوست بدارد و آنچه را كه براي خود دشمن مي‌دارد براي ديگران نيز دشمن بدارد. بنابراين هر انساني بخواهد راجع به حقوق اجتماعي انسانها سخن بگويد، با توجه به اين اصل آنچه كه به ضرر آنها و يا تبعيض محسوب شود، انجام نمي‌دهد و اين نابرابري را جزء حقوق الهي و اسلامي‌نمي‌داند.