حضرت آیت الله العظمی صانعی در دیدار خبرنگار روزنامه «لارپوبلیکای» ایتالیا با ایشان ضمن بیان مطلب فوق فرمودند:

«همین امر بهانه خوبی برای اعمال تروریستی بعضی ها فراهم نموده است لذا به اعتقاد من مجازات کسانی که این کاریکاتورها را کشیده اند و مسببین درج آنها همانند مجازات افرادی است که اقدام به اعمال تروریستی می نمایند.»

ایشان افزودند:«البته مجازات این افراد هم باید قانونی باشد و آقایانی هم که می گویند این کار خلاف قانون نبوده برای اینکه نباید مانع آزادی بیان و قلم شد باید در پاسخشان گفت که آیا ترور و تروریسم هم آزادی است؟ آیا اگر کسی در روزنامه اش ترور و انفجار را ترویج کند این جرم نیست و کارش را باید به حساب آزادی بیان گذاشت؟»

ایشان فرمودند: «قطعا حقوق بشر اجازه چنین کاری را نمی دهد چرا که این کار سبب آزار و اذیت دیگران می شود و کمک به ترویج ترور و انفجار است.»

در ادامه این گفتگو معظم له در پاسخ به سوال خبرنگار روزنامه «لارپوبلیکا» مبنی بر اینکه عکس العمل مسلمانان در پاسخ به این اهانت بعضاً حمله به سفارت خانه ها و انفجار برخی مراکز بود آیا به نظر شما در این عکس العمل رعایت تناسب شده است یا خیر؟ فرمودند:« بهانه را غربی ها درست کرده اند اما نباید فراموش کرد که وقتی آنان احساسات مسلمانان را تحریک کرده اند، جلوگیری از بروز احساسات کار مشکلی است و اگرچه حمله به سفارت خانه ها کار درستی نیست و غلط است اما جلوگیری از این اقدام هم کار مشکلی است»

آیت الله صانعی افزودند:« به اعتقاد من این کار از همان اول بر اساس سیاست ایجاد دشمنی بین مسلمانان و غیر مسلمانان طراحی شده بود و الا چه دلیلی دارد که این عده به جای ترسیم چهره مهربان پیامبری که رحمه للعالمین است و طی بیست و سه سال رسالتش آنهمه مورد آزار و اذیت دشمنانش قرار گرفت اما یکبار آنها را نفرین نکرد بلکه هدایت آنها را از خداوند طلب نمود و یا پیامبری که می گوید اگر می خواهید یک حیوان را ذبح کنید جلوی یک حیوان زنده نباشد که مبادا اذیت بشود و میلیونها مهربانی دیگر؛ آنها می آیند چهره ای خشن از این پیامبر مهربان ترسیم می کنند آیا غیر از ایجاد دشمنی هدف و نفع دیگری در کار بوده است؟»

این مرجع نو اندیش در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه مسلمانان ادعا می کنند که اسلام دین خشونت نیست و همین مطلب در مورد مسیحیت هم صادق است اما با توجه به اینکه کلیه ادیان مدعی این هستند که در برگیرنده حقیقت مطلق هستند آیا اینگونه نیست که اینها تخم خشونت را نسبت به یکدیگر در دل دارند؟ فرمودند:

« در اسلام خشونت نسبت به انسانها اصولاً وجود ندارد و قرآن به عنوان قانون اساسی اسلام می گوید با همه مردم به خوبی رفتار کنید (وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً) و اگر تعداد اندکی هم در این خصوص دچار اشتباه شده اند بدلیل اشتباه برداشت آنها از برخی آیات و روایات است که انسان غیر مسلمان را کافر قلمداد می کنند و با توجه به مذمت کفار در این دسته از آیات و روایات آنها معتقد به انجام خشونت در مقابل این دسته از افراد شده اند در حالی که بنده معتقدم که غیر مسلمان کافر نیست، بلکه کافر غیر مسلمانی است که می داند اسلام حق است اما در عین حال دشمنی می کند و این مطلب را من خدمت بعضی از علمای اهل سنت هم بیان نمودم که آنها نیز قبول کردند و امروز هم اگر ما بتوانیم این مطلب را در دنیای اسلام روشن کنیم این مختصر بذر خشونت هم برداشته می شود.»

ایشان افزودند: «لذا بر اساس منطق اسلام همه ی انسانها محترم اند و ارزش دارند مگر کسی که با اسلام دانسته و فهمیده به طور عملی دشمنی می کند.»

این مرجع عالیقدر در بخش دیگری از سخنانشان و در پاسخ به سوال دیگر این خبرنگار مبنی بر اینکه این اهانت ها سبب تقویت حرکتهای بنیادگرایانه در تمامی نحله ها و گروهها فکری می شود به نظر شما چگونه می شود دین را از قید بنیادگرایی آزاد کرد فرمودند:«یکی از راهها، افزایش قدرت تبلیغاتی رهبران مذهبی و سیاست مداران آزاداندیش است، تا در پرتو آن بتوانند بر افراطی گری و خشونت طلبی غلبه کرده و جلوی آنرا بگیرند که متأسفانه این مسئله نسبت به اسلام خیلی کم است.»

ایشان همچنین در پاسخ به سوالی در خصوص ماهیت قیام امام حسین علیه السلام فرمودند: «واقعه عاشورا یک کار سیاسی حساب شده بود و امام علیه السلام به دعوت و احترام به خواست مردم کوفه مدینه را ترک کردند و ایشان برای جنگ نیامده بودند بلکه جنگ به ایشان تحمیل شد و حضرت هم برای دفاع از مظلومین و مبارزه با ظلم و برای آزادی به شهادت رسید و این کار بسیار ارزنده است که انسان در مبارزه با ظلم جان خود را از دست بدهد و با خون خود جلوی ظلم و ستم را بگیرد.»

معظم له در پایان فرمودند:«امروز هم حکومتها نه تنها باید با آراء مردم اداره شوند بلکه حکومتها باید آنقدر خوب عمل کنند که مردم آنها را دوست بدارند و این بهترین طرز حکومت و بالاتر از دموکراسی است. چرا که دموکراسی دیگر علاقه مردم را نمی خواهد و اصولا حکومتی که مردم آن را دوست نداشته باشند خود به خود ساقط می شود.»