از حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) نقل شده است که می فرماید:

«حُبِّبَ إلیَّ مِن دُنیاکُم ثَلاثٌ: تَلاوَةِ کِتابِ اللهِ، النَّظَرُ إلی وَجهِ رسول الله، وَالاِنفاقُ فی سَبیلِ اللهِ»؛  (صحیفة الزهراء۳، ص۲۷۶)

من از دنیای شما سه چیز را دوست می دارم:

بنده احتمال می دهم این كه حضرت زهرا(سلام الله علیها) می فرماید من این سه چیز را دوست می دارم هر كدام نمونه و بابی از انسانیت و كمال باشد که در این جا به تحلیل کوتاهی در مورد هر یک اشاره می کنم:

اول: قرآن را دوست می دارم. این خیلی محتوا دارد؛ یعنی من دوست می دارم كه زن ها، به ظاهر و باطن قرآن عالمه بشوند، من دوست می دارم زن ها باسواد بشوند و با قرآن آشنا بشوند، علم به قرآن؛ یعنی علم به همه چیز، قرآن برای هدایت و انسان سازی نازل شده و كار مهمّ آن انسان سازی است. زهرا(سلام الله علیها) هم انسان سازی کرد؛ یعنی بشری ساخت كه بتواند با همه مظلومیّتش از حق خودش دفاع كند. زهرا(سلام الله علیها) می خواهد بفهماند من قرآن خواندن را دوست می دارم؛ یعنی عالمه بشوم، معلّم هم بشوم و خیال نكنید چون زن هستم باید بی سواد باشم؛

دوم: نگاه به پدر را دوست می دارم. یعنی عاطفه نسبت به خویشان كه در رأس آن، پدر است. عاطفه نسبت به حكومتِ حق كه در رأس آن رسول الله(ص) است؛ عاطفه نسبت به مبلّغ احكامِ خدا و هادی جامعه كه رسول الله است. به پدرم رسول الله كه نگاه می كنم، دوست می دارم؛ یعنی آن جهاتی كه در پدرم وجود دارد. در حقیقت من می خواهم نسبت به علم، به هدایت، به علم لَدُنّی، به حاكمیّتِ حقّ، به رَحِم و پدر بودن اظهار علاقه كنم.

سوم: من انفاق را دوست می دارم. انفاق چه امتیازی دارد که ایشان می فرماید من دوست می دارم؟ ممکن است بعضی ها این گونه معنا كنند که فاطمه زهرا(سلام الله علیها) به كمك كردن به دیگران علاقه داشت؛ البته این یك مصداق آن است؛ اما من به نظرم می آید چون زن، نفقه خور همسر است، زهرا(سلام الله علیها) می خواهد بگوید من دوست می دارم كه زن ها چنان وضع مالی شان خوب بشود که مستقلاً نان بده باشند، نه نان خور صرف. می خواهد بفهماند شما خیال نكنید كه زن همیشه باید فقیر و گرسنه و محتاج باشد، ایشان دوست دارد زن، نان بده هم باشد، زن بتواند سرمایه ای داشته باشد، مثل حضرت خدیجه(سلام الله علیها) که شتران فراوانی داشت و با آنها تجارت می كرد و افرادی را مشغول کار می کرد.