سه چيز محبوبِ حضرت زهرا(سلام الله علیها)

از حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) نقل شده است که می فرماید: «حُبِّبَ إلیَّ مِن دُنیاکُم ثَلاثٌ: تَلاوَةِ کِتابِ اللهِ، النَّظَرُ إلی وَجهِ رسول‌الله، وَالاِنفاقُ فی سَبیلِ اللهِ»؛ من از دنیای شما سه چیز را دوست می دارم: تلاوت قرآن، نگاه به پدرم و انفاق؛ من احتمال می دهم اینكه حضرت زهرا(سلام الله علیها) می فرماید من این سه چیز را دوست می دارم هر كدام نمونه و بابی از انسانیت و كمال است که در اینجا به تحلیل کوتاهی در مورد هر یک اشاره می کنم:


اول: قرآن را دوست می‌ دارم. یعنی من دوست می دارم كه زن‌ها، به ظاهر و باطن قرآن عالمه بشوند، من دوست می‌ دارم زن ها باسواد بشوند و با قرآن آشنا بشوند، علم به قرآن؛ یعنی علم به همه چیز، قرآن برای هدایت و انسان سازی نازل شده و كار مهمّ آن انسان سازی است. زهرا(سلام الله علیها) هم انسان سازی کرد؛ یعنی بشری ساخت كه بتواند با همه مظلومیّتش از حق خودش دفاع كند. زهرا(سلام الله علیها) می خواهد بفهماند من قرآن خواندن را دوست می دارم؛ یعنی عالمه بشوم، معلّم هم بشوم و خیال نكنید چون زن هستم باید بیسواد باشم/

دوم: نگاه به پدر را دوست می دارم. یعنی عاطفه نسبت به خویشان كه در رأس آن، پدر است. عاطفه نسبت به حكومت حق كه در رأس آن رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) است؛ عاطفه نسبت به مبلّغ احكامِ خدا و هادی جامعه كه رسول‌الله(صلی الله علیه و آله) است. به پدرم رسول‌الله كه نگاه می كنم، دوست می دارم؛ یعنی آن جهاتی كه در پدرم وجود دارد، در حقیقت من می خواهم نسبت به علم، به هدایت، به علم لدنّی، به حاكمیّت حقّ، به رَحِم و پدر بودن اظهار علاقه كنم.

سوم: من انفاق را دوست می دارم. انفاق چه امتیازی دارد که ایشان می فرماید من دوست می دارم؟ ممکن است بعضی ها این گونه معنا ‌كنند که فاطمه زهرا(سلام الله علیها) به كمك كردن به دیگران علاقه داشت؛ البته این یك مصداق آن است، اما به نظر بنده چون‌ زن، در شرایط عادی و بر طبق قوانین شرع، نفقه اش به عهده همسرش است، زهرا(سلام الله علیها) می خواهد بگوید من دوست می دارم كه زنها وضع مالی شان چنان خوب بشود و استقلال مالی پیدا کنند، که محتاج همسرشان نباشند. می خواهد بفهماند شما خیال نكنید كه زن همیشه باید فقیر و تهیدست باشد، ‌ایشان دوست ‌دارد زن، از نظر مالی توانمند باشد و مستقلاً سرمایه ای داشته باشد، مثل حضرت خدیجه(سلام الله علیها) که شتران فراوانی داشت که با آن تجارت می كرد و افرادی به این وسیله مشغول به کار می شدند.