سلام علیکم و رحمة الله و برکاته، 
سلام من المؤمنین و الصالحین نحو جنابکم، فان سلامی لایلیق ببابکم 

مدت هاست می خواستم خدمتتان برسم موفق نشدم، الآن هم کسالت جزئی دارم نتوانستم بیایم خدمتتان، مخصوصاً این روزها که باید بیشتر ما اظهار ارادت کنیم به شما که هم پدر بزرگوارتان به بنده حق دارند هم مادر والامقامتان به خانواده ما و به من حق دارند و هم خود حضرتعالی به حوزه حق دارید و به بنده هم به عنوان یک طلبه حق دارید، لازم بود اما چه کنم مشکلات داشتم عذر مرا بپذیرد، خداوند ان‌شاءالله شما را موفق بدارد و مسائلی که نامه‌های سرگشاده می آید اینها گذراست، اینها تمام می شود. امام یک وقتی می فرمودند نامه علیه ایشان می نوشتند به آقای اخوی که نامه را کنده بود در منزلشان فرموده بود که من آدم زنده ام چرا کنده ای، آدم زنده را علیهش حرف می زنند، این حرف های بی حساب و بی کتاب ده ها اشکال دارد که اشکالاتش را دیگران گفتند و به نفع روحانیت و حوزه تمام شد، یعنی کسانی خواستند حوزه و روحانیت و شخص حضرتعالی را خدای ناخواسته ضربه بزنند اما به نفع حوزه تمام شد. 

مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما          غافل از آن که خدا هست در اندیشه ما 

هنوز صدای تقوای پدرتان در گوش من است، من در مباحثاتم بارها عرض کرده ام اخلاقیات شما همیشه برای بنده مطرح است، نظریات فقهی شما برای بنده مطرح است. بنده وقتی یک نظر فقهی می دهم می گویم اول نگاه کنید محققی مثل حضرت آقای شبیری این صناعت فقهی که بنده دارم آن نظریه را داده است موافق با نظریه ایشان است یا موافق نیست چه کنم که نمی توانم مفصل بگویم، اما اجمالاً بدانید ارادت من همیشه بوده و ارادت حوزه و دیگران از دوستان مومنین و صالحین همانطور که به شما سلام کردم همیشه بوده و خواهد بود و خداوند شما را برای حفظ حوزه ها حفظ می کند، همچنان که پدر بزرگوارتان و پدر متقی زاهدتان را از زنجان آورد برای حفظ حوزه، مرحوم آشیخ عبدالکریم را آورد برای حفظ حوزه، علمای بزرگ مرحوم گلپایگانی و دیگران را آورد، امام امت را آورد، امروز هم شما و امثال شما حافظ حوزه اید. خداوند به شما طول عمر بدهد، سایه تان را بر سر بنده و همه کسانی که به شما علاقه دارند مستدام بدارد و من نمی دانم چرا یک امر مستحب این طور مورد فشار و اذیت قرار می گیرد، در روایات دارد که امام صادق (ع) فرمود: من دوست می دارم شما دور هم بنشینید این دوست داشتن یعنی مستحب مؤکد، چطور این مستحب مؤکد قابل احترام نیست و ارزش برایش قائل نمی شویم. خدا می داند و بس و ان شاء الله خداوند به عکس نتیجه داده و نتیجه خواهد داد. 

حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی: توفیق شد که صدای جنابعالی را شنیدیم، - [بزرگواریتان است]- از کسالت جنابعالی من اطلاع نداشتم خداوند برای شما و همه مخلصین از هر جهت شفای کامل عنایت فرماید. - [ان شاء الله با دعای شما]- به هر حال از همان زمان آقای والد ما، حقوق شما و بیت شما مکرر در بین خانواده است – [بزرگواری شما]- می خواستیم بگویم که حق حیات برای ماست – [استغفر الله، این وراثت ژن است . ایدکم الله تعالی – امری باشد در خدمت شما هستم . خدا حافظ ]